Mogłoby się wydawać, że jedynie biegunka u psa jest powodem do niepokoju. Nic bardziej mylnego! Zatwardzenie również świadczy o nieprawidłowościach związanych z pracą układu pokarmowego. Oczywiście, jeśli problem ma charakter przewlekły, to konieczna jest konsultacja z weterynarzem. Zastanawiasz się, co zrobić kiedy pies ma zatwardzenie? Zapoznaj się z poniższymi wskazówkami – bardzo często domowe sposoby okazują się skuteczne. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Czym jest zatwardzenie u psa? Jeśli pies nie może się wypróżnić, to nie zawsze cierpi na zatwardzenie. W tym przypadku liczy się częstotliwość oddawania stolca. Przyjmuje się, że zdrowy czworonóg załatwia się raz/dwa razy dziennie. Wiele zależy także od diety, a więc warto dowiedzieć się, czym karmić psa, aby nie miał on problemów gastrycznych. Oczywiście, jeśli zwierzak nie wypróżnił się przez dwa dni, to nie jest jeszcze powodem do zmartwień. Ważne jest to, aby odchyły od normy nie pojawiały się zbyt często. Właściciel musi monitorować częstotliwość wypróżniania swojego zwierzaka. Zaparcia u psa zwykle są skutkiem niewłaściwie dopasowanej diety. Być może serwujemy pupilowi posiłki ciężkostrawne lub zawierające składniki, na które jest on nadwrażliwy. Nie można również wykluczyć wielu poważnych chorób – szczególnie, jeśli zatwardzenia pojawiły się niespodziewanie i nie doszło do zmiany diety. Zatwardzenie u szczeniaka lub dorosłego osobnika może być objawem zapalenie okrężnicy, jelit, czy tez obstrukcji. Należy sprawdzić, jak wygląda stolec. W przypadku zmian chorobowych najczęściej zawiera on krew, czy też dużą ilość śluzu. Ponadto konieczne jest obserwowanie zachowania zwierzaka. Najczęściej pojawiają się również inne objawy, które wywołuje posiadane schorzenie. Co wywołuje zaparcia u psa? Zastanawiasz się, co na zatwardzenie u psa? Pierwszym krokiem jest określenie przyczyny problemu. Ważne jest to, aby wyeliminować go u podstaw. Środki przeczyszczające dają chwilowy efekt – oczywiście nie należy podawać ich na własną rękę, gdyż w ten sposób można wyrządzić więcej złego, niż dobrego. Poniżej przedstawiono najczęściej spotkane przyczyny zatwardzenia u psa. Niewłaściwie zbilansowana dieta – jak już wspomniano, dieta naszego psa to absolutna podstawa do tego, aby czuł się on dobrze. Istotne jest to, aby plan żywieniowy był właściwie dopasowany do zapotrzebowania czworonoga. Podczas ustalania menu należy uwzględnić rasę, masę ciała, wiek, aktywność fizyczną, posiadane schorzenia. Nie można również zapomnieć o alergiach pokarmowych, które wywołują szereg niepokojących dolegliwości. Co zrobić, gdy pies ma zatwardzenie? W takiej sytuacji najlepiej jest sięgnąć po profesjonalną karmę hipoalergiczną, która nie posiada w swoim składzie popularnych alergenów, takich jak np. soja, zboża, laktoza. Wiadomym jest, ze jedzenie renomowanych producentów jest nieco droższe, jednak na zdrowiu zwierzaka nie można oszczędzać. Trzeba wziąć pod uwagę, że leczenie chorób spowodowanych niewłaściwym żywieniem jest jeszcze droższe. Zmiana serwowanej karmy – zaparcie u psa może pojawić się na skutek nagłej zmiany diety. Właśnie dlatego nową karmę zaleca się podawać stopniowo. Dotyczy to przede wszystkim młodych psów – zaparcia u szczeniaka zwykle pojawiają się w krótkim czasie od zaserwowania nowej karmy. Warto pamiętać, że jedzenie dedykowane szczeniętom oraz dorosłym psom posiada zupełnie inną zawartość poszczególnych składników. Wiele osób poleca więc mieszanie obu produktów, tak aby sukcesywnie przyzwyczaić układ pokarmowy do zmian. Nadwaga – psy posiadające zbędne kilogramy są zwykle leniwe i niechętne do aktywności fizycznej. Trzeba także wiedzieć, że nadwaga zwiększa ryzyko pojawienia chorób serca, schorzeń układu ruchu, cukrzycy, a także wielu innych. Właśnie dlatego utrzymanie prawidłowej masy ciała to absolutna podstawa. Wiadomym jest, że nie każdy właściciel psa posiada wiedzę związaną z odchudzaniem pupila. Nie jest to łatwe zadanie, a więc należy stosować się do zaleceń weterynarza. W przypadku zwierząt z nadwagą masy kałowe zalegają w jelitach. Po czasie stają się one suche, a zarazem twarde, co wywołuje zaparcia. Zbyt mała ilość aktywności fizycznej – brak ruchu również może powodować wiele dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Co zrobić, jak pies ma zatwardzenie? Należy zagwarantować mu optymalną dawkę ruchu. Oczywiście wiek odgrywa tutaj bardzo ważną rolę, ponieważ psi seniorzy nie wykazują zbyt dużej chęci na zabawę. Przekłada się to na spowolnienie metabolizmu oraz upośledzenie pracy jelit. Guzy w układzie pokarmowym – zatwardzenie u zwierzaka mogą wywoływać rozmaite guzy, które znajdują się np. na jelitach. Narośl może, ale nie musi być objawem nowotworu. Leczenie odbywa się pod okiem specjalisty. Konieczne są zabiegi chirurgiczne, dzięki którym możliwe jest przywrócenie prawidłowego działania układu pokarmowego. Czynniki psychiczne – wiele psów jest nauczonych wypróżniać się tylko podczas obecności właściciela, czy też na spacerach. Nagła zmiana trybu życia (np. tymczasowe oddanie zwierzęcia pod opiekę innej osobie) może doprowadzić do problemów gastrycznych. Zwykle przemijają one samoczynnie. Zbyt mała ilość wody – odwodnienie organizmu stanowi realne zagrożenie dla psa. W takiej sytuacji woda absorbowana jest z kału, przez co dochodzi do pojawienia się suchych i trudnych w wydaleniu mas kałowych. Zbyt słabe nawodnienie obserwuje się najczęściej w okresie choroby, kiedy zwierzak niechętnie spożywa pokarmy i płyny. W skrajnych przypadkach dochodzi do konieczności podawania kroplówek. Obecność ciała obcego – szczególne ryzyko wystąpienia omawianego zjawiska występuje u psów, które wykazują tendencję do zjadania śmieci, czy też przypadkowo napotkanych elementów. Wiadomym jest, że zachodzi tutaj konieczność natychmiastowej wizyty w klinice weterynaryjnej. Lekarz odpowiada za wykonanie prześwietlenia, które pozwala ustalić przebieg dalszego postępowania. Warto wspomnieć, że o ciele obcym w przewodzie pokarmowym świadczą również inne objawy wymioty. Choroby i schorzenia – niektóre z nich prowadzą do upośledzenia pracy układu pokarmowego. Istotne jest to, aby dieta była lekkostrawna, a jednocześnie przystosowana do potrzeb czworonoga. Najlepiej wdrożyć specjalistyczną karmę, która posiada formułę przystosowaną do potrzeb psa borykającego się z konkretną chorobą np. cukrzycą. Co podać psu na zatwardzenie? Niejedna osoba zastanawia się, co dać psu na zaparcia. Przede wszystkim nie należy podawać mu ludzkich środków na przeczyszczenie, ponieważ może to negatywnie wpłynąć na jego zdrowie. Ważne jest to, aby wyeliminować przyczynę problemu, która w niemal każdym przypadku jest zupełnie inna. Jeśli nie mamy pojęcia, jak postępować, to warto jest skorzystać z pomocy weterynarza. Pierwszym krokiem jest oczywiście wykluczenie obecności chorób, schorzeń, czy też guzów w przewodzie pokarmowym. Nierzadko zdarza się tak, że w początkowej fazie objawy nie są oczywiste, a więc niezbędne jest wykonanie szeregu zaawansowanych badań. Co dać psu na przeczyszczenie? Z pewnością nie należy sięgać po środki farmakologiczne, jeśli nie zostaną one zalecone przez weterynarza. Należy zadbać o lekkostrawną dietę oraz optymalne nawodnienie organizmu. Pies powinien mieć stały dostęp do świeżej, a jednocześnie czystej wody. Dopuszcza się podawanie naparu z kory kruszyny, czy też liści senesu, które dobroczynnie wpływają na układ pokarmowy. Za pobudzenie trawienia odpowiada również aktywność fizyczna. Właśnie dlatego tak ważne jest to, aby zadbać o optymalną dawkę ruchu zwierzaka. Nie wiesz, co dla psa na zatwardzenie? W sklepach zoologicznych dostępne są specjalne ciasteczka pobudzające trawienie. Oczywiście nie działają one z dnia na dzień, a więc konieczne jest ich regularne podawanie. Ponadto, jeśli jest to konieczne, to do pożywienia należy dodawać błonnik, który wspomaga metabolizm. Dzięki temu możliwe jest sprawniejsze eliminowanie zbędnych produktów przemiany materii, a także toksyn, które zakłócają pracę niemal wszystkich narządów wewnętrznych. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking

Nadwaga u psów jest zjawiskiem dosyć powszechnym. Po czym poznać, że Twój pupil waży zbyt dużo? Jak temu zapobiegać? Jak leczyć? Nadwaga u psów jest zjawiskiem dosyć powszechnym. Po czym poznać, że Twój pupil waży zbyt dużo? Jak temu zapobiegać? Jak leczyć? Szybkie tempo życia ludzi odbija się niestety na zwierzętach domowych. Ciągle brakuje nam czasu, więc staramy się przy pomocy jak najprostszych środków wypełniać swoje codzienne obowiązki wobec nich. Zbyt mało ruchu i niewłaściwa dieta to najczęstsze przyczyny psiej otyłości. Co jeszcze wpływa na pogorszenie kondycji czworonoga? Kasia gotuje z minipączki serowe Przyczyny otyłości u psa Najczęściej za otyłość pupila winę ponosi sam właściciel. Krótkie spacery, mało aktywności, złej jakości karma oraz notoryczne przekarmianie zwierzęcia to nasze największe grzechy. Wśród innych przyczyn otyłości wymienia się: predyspozycje rasy - najbardziej narażone są: spaniele, jamniki długowłose, retrivery, beagle, szkocki terier, basset hound, carin terrier; zabieg sterylizacji; zaawansowany wiek; zaburzenia metaboliczne; cukrzycę, chorobę Cushinga; niedoczynność tarczycy. Objawy otyłości u psów i powikłania Nadwaga u psa, podobnie jak u ludzi, niesie ze sobą poważne powikłania. Zaliczyć do nich można: choroby nerek i serca, nowotwory, problemy układu oddechowego, obniżenie odporności, zwyrodnienia stawów, choroby dermatologiczne i endokrynologiczne, alergie, zaburzenia behawioralne. Niezwykle ważne jest odpowiednie rozpoznanie problemu na wczesnym etapie. Po czym poznać, że pies jest za gruby? Najprościej porównać wagę zwierzęcia do tej z poprzedniego pomiaru lub wzorcowej dla danej rasy. Poza tym naszą uwagę powinna zwrócić niechęć psa do wychodzenia na spacery, ogólna apatia, pojawienie się alergii, problemy z oddawaniem kału, częste męczenie się. Jak leczyć psią otyłość? Należy przede wszystkim ustalić docelową masę ciała. Nie podejmuj jednak samemu decyzji o odchudzaniu psa. Skonsultuj się z weterynarzem, być może przy okazji zleci on dodatkowe badania, które będą niezbędne do wykluczenia innych chorób. Pomoże Ci też dopasować odpowiednią dietę (np. dzienną ilość suchej i mokrej karmy) i wyznaczy sposoby aktywności fizycznej. Zwykle odchudzanie psa zaczyna się od spokojnych spacerów, później przychodzi czas na trucht i bieganie. Dodatkowo zaleca się wykonywanie swojemu pupilowi masaży rozciągających mięśnie. Techniki wykonywania nauczy Cię w gabinecie weterynarz. Pamiętaj o ustaleniu stałej pory i ilości posiłków. Dobrym pomysłem jest wyznaczenie do karmienia psa jednego domownika, by uniknąć dokarmiania zwierzęcia przekąskami przez wiele osób.

Dlatego jeśli zauważymy kulawiznę u psa sportowego, od razu powinniśmy zgłosić się do ortopedy. Lekarz, stosując metody obrazowe (USG, RTG, TK, RMI) oraz przeprowadzając badanie ortopedyczne, postara się pomóc psu, aby jak najszybciej wrócił do formy fizycznej sprzed wypadku. Pamiętaj też, że często niezbędna jest rehabilitacja. Przez aktualizacja dnia 18:57 Przyczyny choroby addisona u psa nie są znane, a objay mogą być bardzo różnorodne i niejednoznaczne. Dlatego nie bez powodu mówi się, że choroba Addisona to doskonały naśladowca innych chorób. Mimo poważnych, często zagrażających życiu psa objawów, w wielu przypadkach udaje się ustabilizować stan pupila. Warunkiem jest postawienie diagnozy na czas i wdrożenie leczenia. Jak się leczy niedoczynność kory nadnerczy u psa i jak wygląda życie czworonoga po postawieniu diagnozy? Choroba Addisona u psa – co to jest? Choroba Addisona, inaczej niedoczynność kory nadnerczy, to schorzenie endokrynologiczne, które jest konsekwencją niedoboru hormonów produkowanych i uwalnianych przez nadnercza. Skutkiem tego jest zachwianie gospodarki hormonalnej w organizmie psa, ponieważ kora nadnerczy nie produkuje i nie uwalnia wystarczającej ilości glikokortykosteroidów i mineralokortykosteroidów, a to wiąże się z zaburzeniami metabolicznymi, które doprowadzają do pojawienia się szeregu objawów. Schorzenie to występuje rzadko u psów i prawie nigdy u kotów. Choroba Addisona u psa – przyczyny Trudno jest jednoznacznie określić, co doprowadza do powstania choroby. W wielu przypadkach, mimo podjętej próby zdiagnozowania przyczyny schorzenia, nie udaje się tego ustalić. Wiadomo, że ze względu na mechanizm powstawania można wyróżnić: pierwotną niedoczynność kory nadnerczy, wtórną niedoczynność kory nadnerczy, atypową niedoczynność kory nadnerczy, jatrogenną niedoczynność nadnerczy. Pierwotna niedoczynność kory nadnerczy Mechanizmy, które doprowadzają do pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy nie zostały jeszcze dokładnie poznane. Ustalono, że podłoże choroby w wielu przypadkach jest autoimmunologiczne. Oznacza to, że organizm psa w wyniku reakcji nadwrażliwości atakuje swoje własne komórki nadnerczy, kierując przeciwko nim przeciwciała, których zadaniem jest niszczenie enzymów odpowiadających za produkcję hormonów. Inne możliwe przyczyny, które mogą doprowadzić do pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy to: nowotwory nadnerczy, niektóre choroby zakaźne (np. gruźlica), zaburzenia metaboliczne (np. amyloidoza), zawał nadnerczy, zakrzepica tętnic, wady wrodzone, komplikacje pooperacyjne. Wtórna niedoczynność kory nadnerczy u psa Do wtórnej niedoczynności kory nadnerczy dochodzi wtedy, gdy praca przysadki mózgowej i podwzgórza zostaje zaburzona. Dochodzi do tego na skutek procesów nowotworowych przysadki, zawału przysadki lub na skutek przyjmowania glikokortykosterydów. Atypowa niedoczynność kory nadnerczy u psa Uszkodzeniu ulegają jedynie te komórki, które odpowiadają za produkcję glikokortykosterydów. Przyczyny, które doprowadzają do takiej sytuacji są takie same, jak w przypadku pierwotnej niedoczynności nadnerczy. Jatrogenna niedoczynność nadnerczy u psa Dochodzi do niej zazwyczaj na skutek przyjmowania leków, które mają leczyć zespół Cushinga. Nadnercza produkują wówczas za dużo hormonów, ale skutkiem działania leków może być efekt odwrotny – niedobór hormonów nadnerczy na skutek zniszczenia kory. Mowa wówczas o tzw. jatrogennej chorobie Addisona. Choroba Addisona u psa – objawy Doberman to jedna z ras psów narażonych na chorobę Addisona ©Shutterstock Schorzenie to rozwija się powoli. Pierwsze objawy mogą być niezauważalne nawet dla najbardziej zatroskanych opiekunów. To choroba przewlekła, a objawy stopniowo narastają dopiero po jakimś czasie (w ciągu kilku miesięcy lub kilku tygodni). Możliwe jest także spontaniczne ustąpienie objawów na okres kilku dni-tygodni lub nawet miesięcy. Niestety, objawy w końcu nawracają, a okres bezobjawowy wprowadza tylko opiekunów w błąd i utrudnia postawienie diagnozy. Szacuje się, że objawy niedoboru hormonów nadnerczy pojawiają się dopiero wtedy, gdy około 90% tego gruczołu zostanie zniszczone, a nawet wtedy są mało specyficzne. Pies może być bardziej ospały i apatyczny. Może nie być zainteresowany zabawą, na spacerach może być mało aktywny i może mieć mniejszy apetyt. Czasem chorobie towarzyszą biegunka lub wymioty. Masa ciała czworonoga może też spadać. W ciężkich przypadkach pies może mieć drgawki, epizody omdlenia, objawy wstrząsu hipowolemicznego czy drżenia mięśni. Może też cierpieć na zaburzenia pracy serca i poważne zaburzenia układu pokarmowego, czego skutkiem są zaburzenia wchłaniania i odwodnienie organizmu. Pupil może więcej pić i oddawać często duże ilości moczu, może mieć trudności w poruszaniu się, a jego sierść może stać się matowa, skłonna do wypadania, mimo stosowania pielęgnacji i pełnowartościowej diety. Objawy choroby Addisona u psa są bardzo zróżnicowane, przez co utrudniają zdiagnozowanie tej jednostki chorobowej przez specjalistę. Nie bez powodu mówi się, że to schorzenie jest doskonałym naśladowcą wielu różnych chorób. Objawy niedoczynności nadnerczy u psa mają różne nasilenie w zależności od tego, czy czworonóg jest zestresowany, czy przebył uraz w niedalekiej przeszłości i czy był narażony na jakiś wysiłek. Przełom nadnerczowy u psa – co to jest? Przełom nadnerczowy to stan, który stanowi zagrożenie nie tylko dla zdrowia pupila, ale też dla jego życia. Organizm psa nie produkuje i nie uwalnia wystarczającej ilości hormonów, co zaburza podstawowe funkcje życiowe. Dochodzi do zapaści naczyniowej, pojawiają się też objawy wstrząsu. Doprowadza to do zaburzeń elektrolitowych: hiperkaliemii lub hiponatremii. Objawy przełomu nadnerczowego u psa: apatia, ospałość, zaleganie, blade błony śluzowe, obniżona temperatura ciała psa, niskie ciśnienie krwi, zaburzenie pracy serca, utrata świadomości, odwodnienie, śmierć. W takiej sytuacji pies wymaga natychmiastowej pomocy weterynaryjnej. Przełom nadnerczowy u psów może wystąpić nagle, ale czasem może też nastąpić po wystąpieniu objawów ze strony układu pokarmowego (biegunka czy wymioty). Choroba Addisona u psa – predyspozycje rasowe Choroba może wystąpić zarówno u zwierząt młodych, dorosłych, jak i tych w podeszłym wieku. Schorzenie najczęściej zdiagnozuje się u zwierząt niekastrowanych w wieku 4-6 lat. Zauważono, że choroba Addisona występuje częściej u psów ras dużych, ale niektóre rasy psów miniaturowych lub małych także są bardziej predysponowane do wystąpienia objawów choroby. Rasy psów, u których choroba Addisona jest częściej diagnozowana niż u innych to między innymi: nowofunland, labrador, rottweiler, doberman, sznaucer olbrzymi, wyżeł niemiecki, west highland white terrier, pekińczyk, pudel. Choroba Addisona u psa – diagnostyka Rozpoznanie choroby Addiskona u psa jedynie na podstawie wywiadu z opiekunem oraz na podstawie badania klinicznego jest niemożliwe, i wymaga przeprowadzenia badań dodatkowych. W badaniu morfologicznym krwi można zaobserwować limfocytozę, eozynofilozę i anemię nieregeneratywną. Badanie krwi może też wykazać hiponatremię, hipochloremię i hiperkaliemię. Stężenie mocznika, fosforanów i kreatyniny może być podwyższone. Badanie USG może wykazać nieprawidłowości w strukturze nadnerczy oraz wykazać nieprawidłowości w budowie i pracy serca. Rezonans mózgu zaleca się zwierzętom, u których podejrzewa się wtórną niedoczynność kory nadnerczy np. na skutek nowotworu przysadki mózgowej. Chcąc potwierdzić chorobę Addisona stosuje się zazwyczaj test stymulacji ACTH, test aktywności ACTH oraz badanie stężenia kortyzolu i aldosteronu. Choroba Addisona u psa – leczenie ©Shutterstock Leczenie choroby Addisona u psa polega na suplementacji hormonów, które nadnercza produkują i uwalniają w niedostatecznej ilości oraz na łagodzeniu objawów, które wystąpiły na skutek niedoboru tych hormonów. Należy na wstępie zaznaczyć, że prawie wszystkie psy wymagają podawania leków do końca ich życia, ponieważ schorzenia nie można wyleczyć. Leczenie pierwotnej niedoczynności nadnerczy u psa polega na podawaniu czworonogowi zarówno glikokortykosteroidów, jak i mineralokortykosteroidów. W przypadku stwierdzenia wtórnej niedoczynności nadnerczy u psa podaje się jedynie glikokortykosteroidy. Dawka leków zależy od wielu czynników, między innymi od wieku czworonoga i od nasilenia jego objawów. Lekarz weterynarii zawsze stara się ustalić najniższą dawkę leków, które będą wykazywały efekt leczniczy. Hormony podaje się zazwyczaj dwa razy dziennie, co 12 godzin, ale nie zawsze. Zależy to od rodzaju leków, które twój pies potrzebuje i od metody leczenia, którą zaproponował lekarz weterynarii. Terapia choroby Addisona u psa zawsze rozpoczyna się od ustabilizowania funkcji życiowych czworonoga. W przypadku znacznego odwodnienia lub objawów wstrząsu hipowolemicznego psu podaje się płyny drogą dożylną. Zwierzęta mogą też wymagać podania glukozy lub dwuwęglanu sodu, by wyrównać stężenie elektrolitów i glukozy we krwi. W leczeniu choroby Addisona kluczowa jest systematyczność i dokładność. Leki należy zwierzętom podawać o określonych godzinach i trzeba się upewnić, czy pupil na pewno zjadł tabletki, które np. można ukryć w jedzeniu. Choroba Addisona u psa – rokowania Schorzenie bardzo trudno jest zdiagnozować, ale jeśli lekarzowi weterynarii się to uda na czas i opiekun zwierzęcia będzie w stanie leczyć czworonoga, to pies może cieszyć się beztroskim, wolnym od bólu czy dyskomfortu życiem przez wiele lat. Pierwotnej niedoczynności nadnerczy nie da się wyleczyć, ale dzięki podawaniu czworonogowi odpowiednich leków można złagodzić objawy niedoboru hormonów nadnerczy.

Marskość wątroby u psa. Marskość wątroby u psa to choroba, w której dochodzi do znacznego zaniku organu. W początkowej fazie wielkość wątroby może być prawidłowa. Wraz z rozwojem choroby wątroba u psa zaczyna ona zanikać. Wywołuje ją wiele czynników w tym m.in. zatrucia, choroby zakaźne, zaburzenia metaboliczne.

Bardzo prosze o pomoc, czy spotkaliście się z taką sytuacją. Mam pieska rasy shih-tzu, ma prawie 3 lata. Wczoraj późnym wieczorem byliśmy w ogródku, zachowywał sie normalnie i nagle gdy szedł zaczął przeraźliwie skomleć i zataczać się. Natychmiast podeszłam do niego - pomyślalam w pierwszej chwili ze może coś mu sie wbiło w łapkę, ale nic takiego nie miał i tez nie wykazywal takowych oznak. Zrobil sie osowiały, przeszedł kilka metrów, nie wykazywał reakcji na bodźce, miał odech jakby brakowalo mu tchu, po czym polożył sie na trawie.... wyglądał jak nieżywy, ojciec podniósł go, ale był bezwładny, z szeroko otwartymi oczami i niewyczuwalnym oddechem... myslelismy ze nie zyje.... Szybko zaczął go masować i oddech powrócił... nadal nie reagował, miał biały język, ale oddychał... Dzwoniłam po weterynarzach, ale było pozno i nikt nie odbieral, a do Warszawy jest kawał drogi, pies moglby nie dożyć... I co dziwne w między czasie pies odzyskal siły, zaczął chodzić, reagować, szczekać - zachowywać się normalnie. Troszke zauważylam że kicha i trzepie główką. Postaniowilismy przeczekac noc i dzis pojechac do weterynarza - poszedł spać i jak zwykle smacznie chrapał. Dzis wygląda jak okaz zdrowia. Nie wiem co o tym sądzić. Myslalam ze moze cos go ukąsiło i miał jakąs reakcje uczuleniową, ale żadnego śladu nie widac, było pozno, osy nie latają, jedynie komary, ale on ma gęste futerko. Może to cos z sercem? Brak chwilowy brak krązenia, ale czym spowodowany? Proszę, jesli ktos mial podobny przypadek o podzielenie się tą informacją. . 223 593 238 459 212 781 139 329

zawał u psa jak wygląda